z iskrą świtu wędruj
podchodź cicho na palcach
chwila to uroczysta
z mroku właśnie powstaje
siła światła dnia czysta
zaróżowiona lekko
może ciut rozespana
pewne jest jedno że mrok
ugnie przed nią kolana
zabierz tę siłę z sobą
razem z ciepła odczuciem
nie pozwól przyjemnościom
ot tak zwyczajnie uciec
trzymaj nadzieję blisko
najlepiej tuż przy sercu
i przez codzienność proszę
z iskrą od świtu wędruj
autor
Maryla
Dodano: 2011-02-21 09:50:43
Ten wiersz przeczytano 1324 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
witaj, wstaje nowy dzień, zatrzymaj go dla siebie,
wykorzystaj godnie, i z nim przez świat wędruj.
bardzo ładny, optymistyczny.
uśmiecham się i ja. pozdrawiam
witaj ...bardzo ładny wiersz...pełen nadziej...wiary w
człowieka ...pozdrawiam ciepło
Zawsze strofujesz, zawsze poganiasz :)..optymizm
wlewasz..Tylko..czasem trudno :(.. M.