Ja już umarłam

Dla tych, co stoją w kolejce...

Do śmierci ustawiła się duża kolejka.
Każdy tylko czeka na swój koniec.

Mnie już nie ma. Ja już nie żyję.
Tylko czekam.

Muszę chodzić w ciemnych okularach,
żeby nikt nie widział moich łez.
Muszę się sztucznie uśmiechać,
żeby nikt nie zobaczył ust zaciśniętych z
bólu istnienia.

Mnie już nie ma.
Odeszłam.

Muszę chodzić w ciemnych ubraniach,
żeby jasne myśli innych ludzi uciekały
ode mnie, aby mi nie było żal życia.
Muszę nosić watę w uszach, żeby nie usłyszeć
już śmiechu szczęścia żywych istot.

Muszę siedzieć w ciemnościach, żeby światło
dzienne nie przypominało mi słońca.
Muszę być sama, żeby nie zobaczyć rodziny,
aby za nimi nie zatęsknić.

Moja duszam już dawno uleciała z ciała niczym
kruk.

Moja dusza juz dawno spaliła się wewnątrz.
Jestem pusta w środku.

Moja dusza już dawno została potargana na
strzępy.
Jestem resztką całości, połówką YinYang.

Już tylko czekam aż zamienię się w proch.

Jestem gdzieś na końcu kolejki.
Zazdroszę tym, którzy są na początku-już
nie długo przestaną się męczyć.
Ich ból dobiega końca.

To początek końca
A ja mam już dość...

autor

stokrotka7714

Napisany: 2007-11-25 Dodano: 2007-11-25 14:38:38

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie