ja się boję

przedrzeźniamy swoje prawo do nienawiści
ponieważ tak mocno łakniemy szczęścia
budujemy rozległe budowle złudnego bezpieczeństwa
i próbujemy żyć w tym na pozór idealnym świecie
kim jednak jesteśmy aby to wszystko
tylko dla naszego egoistycznego ja
miało się stać czymś więcej
spragnioną rozterką zmarnowanego życia
i gdzie teraz jesteśmy tacy mali we wszechświecie
czy nie doskwiera ci czasem myśl
o byciu małym przybytkiem tego rozbitego świata
wetkniętym w ból całego otaczającego tłumu
ja się boję
tak stać sama ze sobą
ze swoimi niespokojnymi myślami
ja się boję
tkwić w wysokości nad przepaścią wspomnień
które chwytają mocno mym sercem a następnie rzucają
w gorzką przepaść bólu i niespełnionych marzeń
i wcale nie jest to dla mnie niezręczne
otwarcie przyznawać się do swoich słabości
bo jestem krucha na tysiąc sposobów
a jednym z nich jest miłość

autor

Jane Phone Cone

Napisany: 2015-07-09 Dodano: 2015-07-09 00:44:01

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie