Ja. Wcale nie taka zła.

Taka jest już moja natura,
że zanim powiem, napisze, obraże,
zanim potworów przybiorę twarze
zanim zniszczę opluje i zdepczę..
nie pomyśle. a i wyśmieję jeszcze.

zanim pokocham, zapomnę i rzucę.
zanim komuś żałobną melodie zanucę.
zanim zbyt pewna siebie do czegoś ludzi zmuszę
zanim skrzydła zrzucę, na pomoc nie ruszę
myśl i rozsądek mi obce- a potem lody obcych serc kruszyć muszę.

zanim mi skrzydła anielskie wyrosną.
zanim każę komus myśleć, że zima stała się wiosną.
zanim uśmiech skieruję do świata.
zanim przytulę, podaruję kwiata..
nie zauważę, że Ona nie warta, że zwykła szmata.

lecz miłości do świata powstrzymac nie potrafie.
i tylko pokochac mnie taką zostaje.
bo moge pocieszać ludzi lub niszczyć.
może fałszywa wam się wydaje.
ale mam też dobrą cechę-chętnie miłość do świata rozdaje.

nigdy nie zniszczę przyjaciela. nigdy miłości zagrożenia nie stwarzam. ale uważam. bo tragiczna pomyłka często mnie swym złym okiem przeraża.

autor

_czemu

Napisany: 2007-05-06 Dodano: 2007-05-06 00:23:43

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie