Ja z zapytaniem.

Już nawet ręki nie mam gdzie położyć,
Dookoła sterty rozrzuconych myśli.
Na lewo - te wrogie i smutnie nastawione.
Na prawo - kilka obdartych z uczuć
Szkliście wymanierowanych marzeń.

Już pal licho tę rękę
I tak w górze ją trzymam
Bo mam pytanie do Pana,
Ty co tam w niebie rezydujesz.
Już miejsca nie mam w szufladach
I na biurku i wszędzie indziej.
Pożyczyć chciałam taką jedną torbę
Co w niej trzymasz wszelakie skargi świata
I prośby wszystkie.

Pan to musi mieć bałagan na biurku.

autor

Aurien

Napisany: 2007-09-14 Dodano: 2007-09-14 17:56:21

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie