Jabłonka

W nawiązaniu do wiersza "Kobiecości kwiat" Bas44 która porównuje kobietę do kwita, ja piszę o życiu człowieka i przyrody.

W moim ogródku jabłonka rośnie
i ma na sobie już pąki.
Pięknie wygląda właśnie na wiośnie
patrz - zapylają ją bąki.

Pod tą jabłonką huśtawka stoi,
a na niej siedzi rodzina.
Popatrz jak pięknie to drzewo wygląda
mówi do chłopca dziewczyna.

Kiedy wiatr wieje drzewo pochyla
raz w jedną raz w stronę drugą.
Parze siedzącej życie umila
chyba posiedzą tu długo.

Liście szeleszczą , gną się gałązki,
drzewo rozrasta się szczerze.
Para do siebie jak dwie małe gąski
wciąż rozmawiają o wierze.

Czas szybko leci (on mówi do niej)
popatrz już drzewo ma kwiaty.
Przez tę koronę pięknie zakwitłą
świat się nam robi bogaty.

Następny miesiąc przeszedł nam miło zobacz! owoce już mamy.
Robi się chłodniej i czas już nadszedł,
że się do domu chowamy.

Zostaje drzewo, ławka zostaje,
zostają nasze wspomnienia.
Widać co nasza wiosna nam daje
jak nasza przyroda się zmienia.

Zobacz co robi nasza przyroda
nocą przed nami skrycie.
Przyroda kwitnie my starzejemy
tak leci nam całe życie.

autor

Jan Dmochowski

Napisany: 2014-11-03 Dodano: 2014-11-03 17:02:43

Ten wiersz przeczytano 1298 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie