Jak codziennie rano-umieram.

Ręce w rytm wspochdzącego słońca
trzęsą mi się na wszystkie strony świata,
Zapach dnia drażni niemiłosiernie
Miękka poduszka wypchana kamieniami
przytłacza mi myśli z rana

Odrzucam ogrzaną kołdrę
wypchaną śmiercią puchatych stworzeń,
wzruszam ramionami i podnoszę głowę,
Otwieram oczy
spuchnięte od spokojnego trupiego snu

Jak co dzień rano.
Umieram.

Nie miałam dziś najmniejszej motywacji, żeby wstać z łóżka. Wstałam. I umarłam.

autor

Immoral.

Dodano: 2006-11-20 19:42:44

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie