Jak inni

M.K

Wyszedłem z pociągu jadąc zaledwie pół godziny
idąc po peronie w płaszczu nocy oglądam
stado ludzi niemalże przez zamknięte oczy
dostrzegam ten ekspresowy za czasem pościg

Centrum Gdańska , zaledwie pięc po ósmej ,
wydaje się jakby było pełno a jednak jest tak pusto ,
nikogo nie znasz , nikomu nie zaufasz
ukłucie samotności dogłębne które nie zanika

Wydawało mi się , że jestem jedyny
nadzwyczajny , lecz gdy jestem w tym tłumie
czuje się jak przeciętnika z przydomkiem normalny ...
A jednak w duszy i sercu jestem jedyny niepowtarzalny .

autor

Delvier

Napisany: 2007-01-16 Dodano: 2007-01-11 00:12:04

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie