Jak kamień

Skazany na śmierć, nim jeszcze się narodził.
Jak kamień wrzucony do rzeki.
Choć jest piękna i wspaniała,
każda ma dno.
Tylko ono na mnie czeka,
tylko spotkania z nim jestem pewien.

Czuję wstyd, bo chociaż się do niego zbliżam
nie widzę go.
Ale dno widzi mnie.
Nim mnie pochwyci, chcę tylko wyrwać kilka
dobrych chwil, nawet kosztem innych.

Pogodziłem się, że nie uniknę tego spotkania.
Dręczy mnie inna myśl:
Czy moment gdy opadamy na dno
to koniec wszystkiego czy dopiero początek...

autor

Garfield

Napisany: 2007-03-11 Dodano: 2007-03-11 23:26:17

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie