Jak miło,

Jak miło słyszeć,
jesteś zerem,
jak miło widzieć,
współczucia oczy wiele,
jak miło czuć,
niechęć do Ciebie..

Jak długo można,
wierzyć w siebie,
udawać, że wszystko wporządku,
nie zwracać uwagi na to,
co toczy, pod prąd,

Ile jeszcze naszych podłych, głupich serc,
uniesie sie w przestrzeń,
ogarnietą powłoką,
cichych szeptów i szmerów,

Jak długo wytrzyma moje "ja",
czy coś co nazywam sobą,
z czym utożsamiam się,
ma sens bytu,
na tym dziwnym,
chłodnym świecie,

Czy to jest tylko wymysł moj,
czy poglad ktory realizuje,
ponosi jakis sukces,
w otaczajacym go swiecie?

Czy idea,
która bronie,
niesie z sobą,
jakis pomysł na życie?

Wytłumacz jak to jest,
że człowiek,
słaby, jak ja,
nie potrafi podniesc sie?

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-03-26 20:51:12

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 4

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie