Jak Penelopy

Już nie te czasy, kiedy na brzegu
żegnały chłopców co odpłynęli
teraz tak samo na śmigłach biegu
odlecą ptakiem ku morskiej topieli

już nie ma żagla co hen się bieli
a i romantyzm też zniknął gdzieś
nadzieja nadal jest w serc kapeli
że morze okrętów przystanią jest

a z wiatrem szybował od lądu
klucz albatrosów i siwych mew
spoglądał po kres horyzontu
ich oczy także nie kryły łez

dziś ten sentyment kładąc na szali
wrosły kobiety w nadmorski brzeg
naszej floty nie ma – oni ostali
najpierw samolot a potem ster

jak Penelopy czekają stale
na powrót ojców, mężów i braci
i tkają szatę życia wytrwale
za tę tęsknotę nikt nie zapłaci

Piosenka „Jeszcze się tam żagiel bieli” towarzyszyła mi przez długie lata - samotne święta i sylwestry, stąd inspiracja i niewielkie zapożyczenia.

autor

szybasia

Dodano: 2008-12-22 00:01:26

Ten wiersz przeczytano 1123 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie