Jak wino w antałku

Lata trosk i lata barwnego motyla w locie
Rzeźbią twarze tak jest w istocie
Przemijają obłoki na niebie zmiennie
Nurt rzeki jak twarz ludzka płynnie

Spijamy minuty godziny w miłości i gniewie
Takie jest życie –ciągle zmienne
Zatrzymujemy czas , chwilę, tylko wtedy
Gdy poryw serca tętni szybszym oddechem

Stan uniesienia, w ogrodzie kwiatów i jabłoni
Zatrzymuje chwil parę, smutek przegoni
Dziś taki właśnie jest dla mnie dzień jak we śnie
Zatrzymał się czas, czytam twoje słowa radośnie

Każdego dnia chleb pachnie naszymi ustami
Trwać to będzie niezmienne całymi latami
Bo my oboje jak wytrawne wino w antałku
Idziemy w szczęściu przez życie pomału

Niech się zmieniają rysy i rosną kurze łapki
Ja twoja twarz widzę jak u młodej babki
I ja nadal chłopczyną z fryzurą błyszczę i lśnię
To nasze , moje życie na jawie, nie w śnie

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2013-08-18 Dodano: 2013-08-18 08:18:45

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie