Jak wtedy
To samo niebo nad nami,
gąszcz tataraku, łabędzie,
księżyc w jeziorze zatańczył,
grążel różowi się wdzięcznie.
Cisza wokoło tak błoga,
czasami ptak się odezwie,
ta sama ławka, co wczoraj
i to spojrzenie – wciąż ciebie…
Wszystko, jak wtedy i tylko
my wysrebrzeni co nieco,
w dłoniach trzymamy tę jedną,
gwiazdę szczęśliwą na wieczność.
autor
magda*
Dodano: 2014-01-25 13:10:59
Ten wiersz przeczytano 1743 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
Och! Tak lubię...
Tworzysz magiczne klimaty.
ciepły i romantyczny
pozdrawiam
Nie powiem nic więcej.Ślicznie. Pozdrawiam ciepło.
Tyle miłości i szczęścia w wierszu,
aż chwyta za serce.Piękny.
Pozdrawiam serdecznie.
Piękna miłość:) Pozdrawiam:)
Dziękuję za poczytanie i komentarze.
Gwiazdę szczęśliwą mieć na wieczność..pozdrawiam.
Piękne! Takie to proste i bezpretensjonalne, i takie
szczere... Wzruszyło mnie.
Wysrebrzeni, ale wciąż szczęśliwi - to najważniejsze.
Buziaki, Magduś:)
Ładny wiersz :)
Dobrej nocy, magdo*.
Cudnie, romantycznie, zmysłowo, ach sercu ciepło po
przeczytaniu Twojego wiersza Magdo. Pozdrawiam
serdecznie:-)
Dobrze, gdy miłość wciąż płonie,
choć się wysrebrzą skronie:)))
Przepiękne przesłanie, magdo:)))
Ślicznie i romantycznie tak właśnie na tą porę
roku.Pozdrawiam.
Pięknie, bardzo pięknie. Od razu się ciepło robi na
sercu :)
Piękne zakończenie...
Pozdrawiam Magdo :-)