Jak zapałka

Potarłem wzrokiem twarz twą lekko,
Twe piersi, biodra – raz i... dziesięć
I jak zapałką trzesz pudełko,
Płomień wystrzelił i zaświecił.

Półmrok rozświetlił – wielobarwny,
Sypnął iskrami, ciepłem rzucił.
Przez chwilę tańczył – przezabawny,
Ale po chwili zgasł i ucichł.

Nagle jak w tych z zapałką palcach
Ukąsił ostry ból szalony,
Bo po płomienia jasnych harcach,
Pozostał patyk spopielony.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-10-19 15:01:52

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie