/jaka przyszłość/

Ślęczałeś nad skorupami naszego życia
jak puzzle składałeś starannie i powoli
z twoich oczu nieraz spływał ogrom soli
wielką górę lodową miałeś do zdobycia.

Z mocno bijącym sercem i nie znając zasad
poruszałeś się ostrożnie prawie na oślep
dobrze wiedziałeś że niewskazany jest pośpiech
w drżącym sercu na zawsze pozostanie już ślad.

Mówią czas zabliźnia głębokie cięte rany
potrzeba go dość sporo jak ziarenek piachu
zacznijmy od pozbycia sie głupiego strachu
zdobądźmy ten szczyt wspólnie mój mężu kochany.

autor

agazgaga

Napisany: 2009-12-01 Dodano: 2010-01-09 13:51:26

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie