Jan Paweł Wielki

Odszedł dwa lata temu Wielki Człowiek,
czas ten minął niczym mgnienie powiek.
Człowiek, który nie znał granic i podziałów,
silniejszy od totalitaryzmów, dyktatorów i generałów.
Dażył ludzi ojcowską miłością,
świecił dobroci obfitością.
Odwiedził prawie każdego z nas,
wierzę, że Jego nauczanie nie pójdzie w las.
W ogólnym braku zaufania do młodzieży
On tak bardzo w jej siłę miłości wierzył.
Pisał wiele,
książki, sztuki, homilie na niedziele.
Gdy odchodził-wielu ludzi płakało,
po dzis dzień tak zostało.
Gdy On rządził - zrobił wiele
reformy w Kościele.
Zakończył swą misję pośród ludzi,
ale teraz w Niebie na pewno się nie nudzi...
Czuwa nad nami z Nieba,
by żyć jak trzeba...

Wieczny opoczynek racz mu dać Panie....

autor

MIT

Napisany: 2007-04-03 Dodano: 2007-04-04 16:32:20

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie