Jeden człowiek
Jeden człowiek z tylu tysiecy
oswoił mnie bez trudu
zaakceptował taką jaką jestem,
pokochał bez granicznie
bez wymagań i rozkazań
bez płaczu i lamentu
bez ironi i kłamsta
bez wysiłku i trudu
Jeden człowiek z tylu tysięcy
oswoił mnie bez trudu
tylko jego warte są me łzy
tylko jemu poświęce życie swe
kocham za miłość
kocham za dobroć
kocham za tęsknotę
kocham za wyrozumiałość
Jeden człowiek z tylu tysięcy
oswoił mnie bez trudu
tylko on znosi kaprysy moje
tylko on oddał serce swoje
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.