JEDEN DZIEŃ INWALIDKI

Jest mi tak d0obrze , synowie wracają
niosą zakupy , zaraz w domu będą
o tym co słychać poopowiadają
i na balkonie przy mnie usiądą.
Popijam kawę , a z kuchni odgłosy
moi synowie obiad gotują.
Słonko oświetla moje siwe włosy,
a babie lato po podwórku snuje.
Dzisiaj do Polski przyjechali ''młodzi''
Przemko i Zanka są już w Legnicy
babcię odwiedzą i szczęście przychodzi
znowu rozjaśni się moje oblicze.
Jesienne słonko niebo rozświetliło
gołębie jeszcze na dachu czuwają
grzeją się w słonku jak by lato było
i białe skrzydła do lotu szykujżą.

Tak dawno byłam stara i zgorzkniała , ale złe minęło mam 70 lat i jestem ''młoda inaczej '', i szczęsliwa

autor

stefania43

Napisany: 1999-02-19 Dodano: 2013-02-19 12:59:26

Ten wiersz przeczytano 1197 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie