A jednak
Żyję w letargu chwili
wijącą się drogą otchłani
morze wyrzuca pianę wspomnień
krzyk mew niesie echo skargą
mgła dusi słońce w chmurach
zaciera granice morza i plaży
gałęzie drzew gną się w tańcu
wiatr hula w powietrzu rozterką
szumi złowrogo lasem
ja w tym świecie szalonym
z głową pełną wyobrażeń
o świecie zgodnym uśmiechniętym
w ciszy spokojnej się pławię
autor
Xenia1
Dodano: 2016-08-07 21:35:54
Ten wiersz przeczytano 939 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Ewciu miło mi, źe się podoba. Pozdrawiam serdecznie i
źyczę słonecznego dnia.
ładnie:)
Anno podzielę się ciszą z Tobą. POzdrawiam serdecznie,
spokojnej nocki.
ja żyję w tym szalonym świecie, a kocham ciszę, więc
troszeczkę Ci zazdroszczę.
jak dobrze, że są takie chwile wytchnienia :-)
pozdrawiam i
głos zostawiam
+ :)
Dzięki wena. Serdeczności. Pozdrawiam.
Dzięki za komentarz.Miłego popołudnia.
jestem na tak :)
Fajnie uspokaja :) niesie pewną tęsknotę :) utrzymany
obraz nadziei i lekkie tchnienie błogostanu :) żyć -
nie umierać! SUPER, BARDZO ŁADNY WIERSZ :) POZDRAWIAM
SERDECZNIE :)
Zuzanna, dzięki. Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
pięknie
Piekny kadr uchwycony wierszem :) Pozdrawiam i miłego
dnia życzę .
Za