Jedyny stan

Żyje się
Od lodówki do kibla i z powrotem.
Potem ku tobie, zawsze ku tobie w zamieszaniu nim zasnę,
w pustym zamieszkaniu na zawsze
ku zgubie, ku tobie, ku sobie.

Żyje się.
Bez sensu, bez wzruszeń,
bez skuszeń, bez konsekwencji kuszenia,
bez okamgnienia, bez światłocienia,
bez dni, poranków gorzkich i słodkich nocy
bez wiary, nadziei, pomocy

Nie dla mnie przestrzenie, nie dla mnie zdziczenie,
nie dla mnie spełnienie
Nie dla mnie grzech, nie dla mnie pokuta, nie dla mnie
radość i smuta.

Jedynie strach, jedynie żal,
jedyny stan na wieki,
że nam nie wyszło,
że nic z nas nie wyniknie,
że nic z Tego nie wyszło,
że nie wyszliśmy z siebie... dla - Tego, żegnaj - naj...naj...naj

autor

Deja vu -strona otwartych penetracji

Napisany: 2014-06-27 Dodano: 2014-06-27 13:18:45

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 5

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie