Jesień

Przyszła jesień cichutko na palcach
Przemoczona przedporanną rosą
W sukience utkanej z nici pajęczej
Przemarznięta – przyszła przecież boso

We włosach liści złotych dwie garście
Czerwień korali jarzębinowych głęboka
Pachnącym rozniebieszczona wrzosem
Dwa smutki i dwie tęsknoty w oczach

Porzucona , zdradzona przez wybranka
Co to uciekł za morza z ptakami
Patrzy z tęsknotą na świat taka niechciana
Choć słodka , pachnąca dojrzałymi owocami

A słońce jakby dla drwiny okrutnej
Zamiast ogrzewać jej zmarznięte stopy
Coraz to bardziej spóźnia się do pracy
Coraz wcześniej ucieka do kochanki – nocy

Stoi ze smutkiem w głębokim spojrzeniu
Spóźniona na pierwsze miłosne spotkanie
Lato odeszło nie spojrzawszy na nią
Teraz sama do zimy zostanie

Przygarnąć by więc ją może przystało
Pocieszyć, okazać wyrozumiałość dla żalu
Ogrzać dobrym słowem i szczerym uśmiechem
Hojnie zaprosić by ze mną została

autor

Tymek66

Dodano: 2006-09-28 08:44:00

Ten wiersz przeczytano 1203 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie