Jesień

I znowu do nas przyszłaś niezaproszona
i jak zawsze z coraz to krótszymi dniami
tak żółta brunatna nierzadko czerwona
i bardzo chcesz pomieszkać razem tu z nami

popatrz wszystko na twój widok posmutniało
gwiazdy pochowały się za czarne chmury
a przecież nic złego się teraz nie stało
poranek obleczony w kir szarobury

liście spadają narodzone w czas wiosny
na ziemi pod stopami jeszcze szeleszczą
już umilkł skrzydlatych chórów śpiew radosny
ptasie matki w gniazdach młodych też nie pieszczą

zimny wiatr wieje prosto w oczy stęsknione
za obrazem jasnego bezchmurnego nieba
łąk bogatych w wysokie trawy zielone
i słońca gorącego jak bochen chleba

na alejkach odbijają się kałuże
to w nich liście ostatnie wydają tchnienie
na pajęczyny niciach przyszłość dziś wróżę
by po smutkach nie zostało choć wspomnienie

autor

Maciek.J

Napisany: 2017-09-21 Dodano: 2017-09-21 07:55:17

Ten wiersz przeczytano 1190 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie