Jesienne motywy
Jesień się zawsze zaczyna złociście
łagodzi ciepłem z latem rozstanie
lecz już za chwilę opadną liście
i pora deszczu i mgły nastanie
Znikną z pejzażu złoto i brązy
i tylko ołów na niebie będzie
i nagie dęby, brzozy i wiązy
i smutek wkoło i smutek we mnie
lecz teraz jeszcze w ciepłe południa
cieszę się z piękna złotej jesieni
zbieram kasztany na leśnej ścieżce
a córka chowa je do kieszeni
usunęłam to we , oczywiście ,że było zbędne
Komentarze (7)
Szkoda, że ja ten okres mam już za sobą, pozdrawiam z
melancholią:)
Bardzo ładny wiersz :-) Każda pora roku ma swój urok
:-) ("smutek we wkoło" moim zdaniem to "we" jest
niepotrzebne) pozdrawiam :-)
Bardzo ładny wiersz.Wkradło się zbędne we do
" i smutek wkoło", pozdrawiam.
Cierpienie oczyszcza dusze, ułatwia oderwanie od
przywiązań, niszczy zło moralne.Więc uśmiechnij się.
Nikei podoba się smutek?! Ktoś Ją musi pocieszyć, ja
chyba za blisko nie mieszkam do Niej... ale mowa jest
o wierszu, o jesieni - ładny, zgrabny, rymowany...
świetny. A że jesień nadejdzie na bank... to też
proroczy :D
to już trzeci wiersz, który czytam o tematyce
"smutny"..czy to pogoda..czy koniec lata tak działa na
piszących..."we"...myślę,że tu nie pasuje
Podoba mi się Twoja wizja jesieni również ze względu
na smutek, o którym piszesz. Pozdrawiam!