jesiennie
utonęłam w tobie
jak w korycie rzeka
wciąż tonę
codziennie
dni szeleszcząc biegną
złotymi liśćmi
kładac się na ścieżki
drzewa sukienki gubią
mglisto
jesiennie
niekochana samotna miłość
stanęła w miejscu
zagubiona
we mgle utknęła
kocha teraz inaczej
leniwie
sennie
czy to ta sama miłość
nie wiem
ale tęsknię za tobą
za majem
do bólu
niezmiennie...
autor
smutna2013
Dodano: 2014-09-03 21:10:00
Ten wiersz przeczytano 969 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Przepiękny. Pozdrawiam Alicjo.
Miłość do przyrody to miłość do życia.
Miłość do przyrody to mizłość do życia.
Ma klimat twoja melancholia:))
Po prostu pięknie. Wiersz współczesny z metaforami i
stylistyczny . Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie. Dziękuję za wizytę.
Pięknie i z tęsknotą . Pozdrawiam ciepło
tęsknota zabija
pozdrawiam:)
tęsknota aż po ból
jesiennie cztałam jednym tchem - płynne myśli
pozdrawiam
Zastanawiająco, trochę niezdarnie. "Sukienki drzew"-
trywialnie.
Podoba mi sie wiersz,pozdrawiam serdecznie
Czy nie lepiej płynąć z nurtem. Tęsknota wiąże nam
myśli na supeł. Pozdrawiam :)
aż mnie zabolało, tak tęsknisz...świetny, zmysłowy,
melancholijny wiersz...super:) miłego dzionks
http://www.youtube.com/watch?v=g7OQW0M36ic
pozdrawiam pięknie:)))
Piękna jesienna tęsknota.Pozdrawiam:)
jesiennie i smutno - wersami dotykasz tęsknoty -
pozdrawiam