Jesienny bukiet
Uwalniając sen spokojny spod powieki,
usłyszałam szept tęsknoty tuż na ranem.
Przeszła obok, potykając się o ciszę
i rozbiła sentymenty w ciężkim dzbanie.
Ogród zastygł, w osowiały popadł
nastrój.
W mgle pragnienia się ukryły rozsypane.
Las poezją nasycony, wzbudza w barwach
myśl samotną, w nić nadziei uwikłaną.
Czas nazbierać świeżych purpur w jeden
bukiet,
wśród alejek romantycznych, by z
radością
między szelest wetknąć tchnienie własnych
marzeń
i zostawić trochę miejsca dla miłości.
autor
Krysy
Dodano: 2014-11-14 21:15:02
Ten wiersz przeczytano 1989 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
bardzo poetycko, ładnie
Lekki optymistczny wiersz pozdrawiam
piękny sentymentalny wiersz...można śpiewać, taki
rytmiczny dwunastozgłoskowiec
Śpiewająco przeszłam przez wersy. To jest wiersz na
wagę złota. Miło było gościć u Ciebie. Pozdrawiam :)
Ładny wiersz,pozdrawiam wieczorowo :)
Piękny wiersz,mało takich na beju.
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękny, optymistyczny wiersz:)
Ładnie ubrany wiersz :)
Bardzo ładny, odrobinka miejsca dla miłości i
szczęścia. Pozdrawiam serdecznie
"z pod powieki"
Myślę, Krysy, że / spod
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Pięknie! Płynie się lekko przez wersy... Romantycznie
i pogodnie, świetny wiersz! Brzmi jak piosenka;-)