Jesienny taniec

O poranku podglądałam przez okno...

Przeleciał ptak, za nim chmury,
cichy ranek rozbudził wiatr,
porozwiewał drzew fryzury
izłote liście pierwsze skradł.

A one w szalonym rytmie
rozpoczęły wirowanie,
loty w podniebnej gonitwie.
Tańczą jesienni szamanie.

żegnają wspomnienie lata
i drzewa czułe konary,
za to taneczna zapłata.
Rytuał liści prastary.

Za obłokiem Terpsychora
podsyca złote tancerki.
- Tańczcie...tańczcie, teraz pora,
jedyny wasz spektakl wielki. -

Po tańcu, złotym dywanem,
liście pod drzewa się płożą.
Wejdą pod ziemię rydwanem,
korzenie sobą nawożą.

A wiosną wrócą pączkami,
niewinne, świeże, zielone.
Może i tak będzie z nami
gdy i my... na drugą stronę.


lubię szalony ich taniec...

autor

Zakochana w wietrze

Napisany: 2019-10-02 Dodano: 2019-10-02 12:50:25

Ten wiersz przeczytano 1163 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie