jest mi tak ...
ekranu szklane oko
patrzy bezdusznie
moje wołanie
spotyka ciszę
z jarzębiną
we włosach
tańczysz w purpurze
jesiennych liści
znacząc swój
wirtualny ślad
omijasz adres
gdzie czeka…
jesienny smutny pan
autor
zdzisław
Dodano: 2009-09-10 14:13:34
Ten wiersz przeczytano 450 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Gdy Pani Jesien na dobre zejdzie na
Ziemie,,,poprosi Pana do siebie,,,
tesknie i wzruszajaco,,pozdrawiam
z daleka.
Bardzo ładna miniaturka,samotność jest straszna
zwłaszcza w jesienne i zimowe
dni.Pozdrawiam.
Mam nadzieję, że zguba znalazła się :)
smutno,gdy wołanie i czekanie bez odzewu W wierszu
jesienna nostalgia i tęsknota
jesienny klimat...też ma swój urok...Pozdrawiam:)
"Czasem spotyka mnie, jesienny, smutny
pan",cyt.pios.Jesienią robi się tak nostalgicznie, jak
w Twoim wierszu Zdzisławie, pieknym, melancholijnym.
"z jarzębiną
we włosach
tańczysz w purpurze
jesiennych liści",a najbardziej podoba mi sięta
zwrotka.