Jest taka granica
Z pustki, rodzi się ból,
z pustki, rodzi się cierpienie.
Rozsypałam się na kawałki, pogubiłam
pochowałam po katach i zakamarkach,
teraz próbuję się poskładać. Szukam
części mojej duszy i chowam je do worka,
by nie błądziły po krainie ciemności.
Codziennie upadam, codziennie się
podnoszę,
I dźwigam cały mój świat.
Składam go ze swoich wyobrażeń i tęsknot
Wiem, smutek odejdzie.
Taka granica jest przecież, za którą
cierpienia w pogodny uśmiech się zmienią
Komentarze (14)
Dużo refleksji płynie z tego wiersza.
Pięknie napisane,więc przeżywasz jakąś życiową
rozterkę.Życzę Ci z serca,abyś z tego wyszła
silniejszą na dalsze dni i lata.Za komentarz
dziękuję,ja jestem za słaba,za mało jestem
stanowcza.Nie umiem postawić na swoim,a On niestety
nie jest fair w stosunku do sytuacji.Pozdrawiam
cieplutko.
Zycie kołem się toczy, raz na górze raz na dole.
Zbierzesz się szybciej niż przypuszczasz jeszcze tylko
trochę więcej słońca niech zaświeci. ładny opis
odczuć.
Myślę,że ta granica jest bardzo rozciągliwa,często
nie można jej przekroczyć w sposób jakby się chciało.
Pewnie, że jest. Tylko trzeba zdobyć wizę. Życzę tego
:)
Co tu więcej mówić, jak lęki ukoić?
Jak wesprzeć twoje myśli, rozradować serce?
Dziś, tylko obsypać miłością, przyjaźnią upoić,
I posłać życia drogę, moich słów kobiercem.
Wiersz prostolinijny, przekazuje szczerość odczuć.
Jest granica - ale kto powiedział, że nie idzie jej
przejsc - pozdrawiam i uśmiechu życzę ;))
ostatnie dwa wersy: "jest przecież granica, za którą
cierpienia zmieniają się w pogodny uśmiech".inwersje
są be. pozdrawiam ciepło.:)
Pozostaje nam mieć tę nadzieję, że znajdziemy się w
tej krainie radości.
"przez to, że boli stajemy się silni" - słabi nie
zdobywają szczytów; niełatwe życie uczy nas
wszystkiego, co najcenniejsze; wiersz rozsypany na
kawałki, zbyt dosłowny; myślę jednak, że niebawem
uchwycisz istotę liryki: o wielkich rzeczach małymi
słowami; pozdrawiam:)
"Rozsypałam się na kawałki, pogubiłam /
pochowałam po katach i zakamarkach, /
teraz próbuję się poskładać. Szukam /
części mojej duszy i chowam je do worka," - ten
fragment bardzo mi się podoba :)
jest taka granica-musisz wierzyć
Jest taka granica i każdy ja przekroczy, ale przyjdzie
na to odpowiedni czas, więc trzeba czekać.