OSTATNIE ODBICIE W LUSTRZE

Wczoraj słońce nam cudownie świeciło,
wokół nas wszystko się pomyślnie toczyło.
Życie pędziło szybko że czasu było za mało,
nieszczęście w jednej chwili się stało.

A przecież otoczeni jesteśmy miłością tych co zostali?
Czy przez nich czujemy się tak naprawdę kochani?
Spójrz na swe odbicie w lustrze życia szarego,
Czy zauważymy że jest tam także ból drugiego?

Dopóki się życie toczy w barwach płatków róży,
nikt nie myśli co brak kochanej osoby nam wróży.
Nie zastanawiamy się nad tragedią która stać się może,
myślimy że oddalenie tych złych myśli coś nam pomoże.

Lecz czas się skończy kiedyś dla każdego z nas,
będzie ból i niemoc a może złość wśród nas.
Kiedy dobry dzień mamy po przespanej spokojnej nocy,
nie potrzebujemy z zewnątrz żadnej ludzkiej pomocy.

Lecz kiedy samotność zagląda ci w zapłakane oczy,
Kto cię pocieszy? Kto przytuli pośród ciemnej nocy?
Liczysz na przyjaciół, rodzinę liczysz na dzieci?
Lecz odpowiedz sobie sama, kto cię z tego bólu uleczy?

Kiedy mówisz że czas leczy wszystkie jątrzące się rany,
nie wiesz jak to jest gdy odszedł ktoś bardzo kochany.
Czas nie uleczy cię od zapomnienia i wielkiej tęsknoty,
z każdym dniem czujesz ciężar duszącej się sieroty.

Nie sposób wiecznie rozmyślać nad tym co już było,
o tym jakby było gdyby się to nigdy nie zdarzyło.
Zostaliśmy sami na brzegu czy dopłyniemy na drugi brzeg na tej ziemskiej arce,
czy będziemy się zagłębiać w swych bólach i niekończącej się walce.

Co dziś zasiejemy taki zbiór kiedyś w naszym życiu nastąpi,
szacunek, miłość, zrozumienie, pamięć co ją zastąpi?
Tak mało chcemy dla siebie, może kiedyś spotkamy się w niebie...

autor

Krystyna Spitalniak

Napisany: 2010-09-21 Dodano: 2013-09-21 09:15:34

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie