Jestem

Dla chłopaka, którego kiedyś poznałam na kawiarence i dla mojego nauczyciela z polskiego za to, że mnie natchnął

Jestem Jak źdźbło trawy kołyszące się na wietrze!!
Jak domek stający na skraju przepaści, którego
nikt nie chcę, jak woda stojąca nie mając sensu się ruszyć.
Jak słońce, które powoli traci swą jasność.
Jak drzewo łamiące się pod ciężarem bólu...
Ja tak się czuje!!!
Tym Jestem I Tym Pozostanę!!!
Sama Tak Wybrałam

autor

Amantium

Napisany: 2001-09-22 Dodano: 2006-05-24 00:09:15

Ten wiersz przeczytano 909 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie