Jestem artystką
klimat - ironiczny ;)
Gdzieś między wściekłym wyciem
Budzika a dźwiękiem oznaczającym
Skończoną pracę tostera dotarło do
Mnie że kocham twoje dłonie.
Efektownie upuściłam kubek kakao
Oparłam się o blat kuchennej szafki
Jak w tych komediach romantycznych
Których tak nie lubisz oglądać.
I pomyślałam napiszę wiersz miłosny
To chyba każdy potrafi gdy kocha
Ubiorę w słowa to proste uczucie
To przecież wcale nie może być trudne.
Więc siadłam przy laptopie bo nikt już
Nie pisze piórem zaczęłam stukać w
Klawiaturę słowo po słowie ułożyłam coś
Co nie trzyma się wcale kupy.
Taki tekst bez rymów i bez jakichkolwiek
Zasad po prostu zlepek kilku zdań ale
Powiem wszystkim że to wielkie dzieło
Powiem że to specjalnie artystycznie
tak.
I powiem wszystkim że jestem artystką
Że świat mnie nie rozumie nie rozumie
Tej poezji i wmówię im że to piękne
I powiem im też że jestem szalona
Szalona z miłości.
A co.
Jestem artystką.
I wolno mi wszystko.
Komentarze (4)
bardzo wymowny. pozdrawiam.
ciekawy i całkiem niezły wiersz.
Nie będę się odnosił do formy, gdyż treść mnie bardzo
ujęła. Naprawdę rewelacyjne. Polecam wszystkim
piszącym, a szczególnie nadętym bufonom, co im się
wydaje, że wmówili światu, że są artystami....
Ciekawy wiersz..:)
+