Jestem jedyny
Czasami nie wiem, co ja robię,
Ani dlaczego tak to działa.
Jestem jedyny w swej osobie,
Istota we mnie jest wspaniała.
Mała nie była nigdy wzorem,
Nawet nie mogłem brać przykładu.
Może wrażenia miałem chore,
Lecz jak w dzieciństwie szukać śladów.
Te zatraciły sens istnienia,
Na przerwach strach wyznaczał drogę.
A mimo wszystko czas doceniam,
Bo jak inaczej teraz mogę.
Zapomnieć całkiem, że to działa,
Ani dlaczego tak już robię.
Istota we mnie chociaż mała,
Wielkość ma w każdej mej osobie.
Teraz już wiem, co dokonałem,
Nawet, co później zrobić mogę.
Zawsze starania doceniałem,
Mogę wyruszać w dalszą drogę…
Komentarze (2)
Pięknie, jak dobrze być tym jedynym w swoim rodzaju.
Gratuluje optymistycznego, zarazem refleksyjnego
wiersza :) pozdrawiam
tak to działa...