[ Jestem obleśna ]

Kiedyś miałam długie włosy
i sto-pięć metafor w sobie
schowanych po kieszeniach
w butach,w głębokich talerzu do zupy

kochałam niedługo leżeć w łóżku
oglądać dokładnie swój pępek
być czysta od środka
poukładana dokładnie jak origami



Teraz czymś śmierdzę
dotykałam czołem lustra
wiem że czarne włosy nie mogą być kręcone
że mam brudny pępek
wiem że metafory istnieją tylko dla poetów,
a poeci nie żyją
a poeci nie żyją

ja to Tobie mówię
taka niepoukłada jak origami
ja bez palców

bo palce pływają w zupie

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2009-06-16 22:35:14

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie