Jesteś?

Słodycz świata nie ma smaku, kiedy Ciebie nie ma.
Tęcza traci swoje barwy, w biel i czerń się zmienia.
Woda, zamiast rześko gasić rozpala pragnienie.
Ogień gubi swoją grozę i lodowacieje.
Ziemia – w sobie się zamyka i nie rodzi plonów.
Wiatr ustaje, wszystko cichnie, gasną światła domów.
Pustka straszna, w ludzi tłumie samotność i trwoga,
Tylko żar mnie w sercu pali!
Czy już nie ma Boga?!
Nagle zorza zajaśniała gdzieś za horyzontem.
Wstaje słońce, z nim nadzieja na nowy początek.
Radość, szczęście i niewiara w to, że znowu jesteś.
Jesteś przy mnie, cicha…moja.
Jesteś! Jesteś……jesteś???

autor

Ja(cek)

Dodano: 2009-03-20 06:43:03

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie