Jesteś poezją

Wyobraźnią przenikam twoich zalet wdzięki
jawisz się jako sonet przepięknej liryki
chłonę duszą spragnioną kojącej muzyki
wymarzone strun serca twego czułe dźwięki

Jak dzień jasny co z deszczu świeżo się wyłania
twój portret utworzony z kolorów tęczowych
każdy skrawek twej duszy tak pełen wymowy
cały kryształ w słonecznym pryzmacie odsłania

A gdy wieczór się cichy rozściela welonem
nim się gwiazdy srebrzyste rozsypią w noc ciemną
łzą rozkoszy choć nie wiesz jesteś wtedy ze mną
ciebie moja poezjo stokroć bardziej chłonę

Moje serce tak mocno z miłości uderza
tę bolesną muzykę ty słyszysz, ja wierzę
to nie półmrok to ty mnie w swe ramiona bierzesz
tobie ze swej ogromnej tęsknoty się zwierzam

autor

zofia

Napisany: 2008-06-07 Dodano: 2008-06-07 06:42:54

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie