Jesteśmy a ponad
Jesteśmy a ponad
Teraz , gdy nauczyliśmy się latać w
powietrzu jak ptaki
pływać pod wodą jak ryby,
brakuje nam tylko jednego nauczyć się
żyć na ziemi jak ludzie.
G.B. Show
kwitniejemy w rozsądku
piękniejemy z roku na rok
listowień owszem i zachwyceń
męskich dębów szerokich ramion
żeńskich brzózek delikatnej powłoki
w zieleni ukrycia kolorowe zdjęcia
wywołane na rozkaz dławią
drzewa mają to w sobie
zachwycają pięknością lat
jak rąbiący w sens wróżb
zadumani szukamy mądrości
spoglądamy w pędy młodości
nieuchronnie zmieniamy się w drwa
może położyć różę
może wypuści korzenie
i wśród ludzi tuż obok
odnajdziemy ten prawdziwy
aż ludzki świat
autor
hannap
Dodano: 2013-10-28 17:36:30
Ten wiersz przeczytano 1264 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Oxyvio jak miło Cię gościć pod wierszem!
Dziękuję za ciepłe słowa o dzisiejszym ludzkim byciu
wśród NAS i nie tylko,,,!
Serdeczności!
Hania
"i wśród ludzi tuż obok
odnajdziemy ten prawdziwy
aż ludzki świat"
Bardzo mi się to podoba, świetna pointa.
Cały wiersz zresztą bardzo metaforyczny i ładnie
zadumany.
saba - to właśnie było moim zamiarem -refleksja nad
naszym istnieniem i przemijaniem!
Pozdrawiam!
CzarodziejkaKinga -dziękuję za odniesienie się do
mojego przemyślenia!Uda się , jak człowiek zobaczy ,że
baz drugiej osoby , życie jest puste!
Pozdrawiam!
Może kiedyś się to uda,pozdrawiam.
...spoglądamy w pędy młodości nieuchronnie zmieniamy
się w drwa...to prawda,bardzo refleksyjnie.Pozdrawiam
Marianno!
Dziękuję za podoba ,,,!
Serdeczności!
Hania
podoba mi się wiersz-pozdrawiam serdecznie