Już nie wrócę...

Ludzka cierpliwość ma swoje granice...

Zmierzam w stronę fascynującego mroku
Kroczę błędną drogą wiodącą ku samozagładzie
Odwracam sie i spoglądam w otchłań mojej przeszłości
Idę dalej...mrok jest tak kuszący
Obiecuje spokój, zapomienie, błogość...
Powędrować na tamtą stronę rzeki
Będąc w połowie możesz jeszcze zawrócić
Ale po drugiej stronie...
Stamtąd nie ma powrotu
***
Zanurzam bose stopy w rzece śmierci
Przyjemny chłód unosi mnie ponad czarne zasuszone drzewa pamięci
Dryfuję na burzowych chmurach zapomnienia
Czarne skrzydła wyrastają na plecach
I niosą mnie pod bramę Krainy Ciszy
Wrota otwierają się...pewnie stawiam krok do przodu...
Już nie popatrzę się za siebie
Już nie wrócę...

autor

Ihyrunoa

Dodano: 2004-12-12 21:46:09

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie