już noc ...

Mroczność głucha zapukała w szklistość szyby,
oczy latarń blaskiem bladym gładzą ściany,
po murawie pełznie z wolna jak ameba,
w szarym palcie cień garbacie poskręcany.

Luna smutnym blaskiem jasność na dach kładzie,
gwiezdne punkty chcą ją wesprzeć srebrnym światłem,
gdyż nietoperz właśnie owej cieplej nocy,
będzie uczył polowania liczną dziatwę.

Wiatr uciszył już szumności, ledwie świszcze,
melodyjkę cichą nuci na źdźbłach trawy,
demon szaty swe zawiesił na parkanie,
by ogrzały chłodne dłonie wątłej zjawy.

Sen już zakradł się w rzęs bujne parawany,
ludzie w domach światła wszelkie pogasili,
będą teraz o niebieskich migdałościach,
aż do rana w swym marzeniach błogo śnili.

autor

niezgodna

Napisany: 2018-04-15 Dodano: 2018-04-15 10:01:41

Ten wiersz przeczytano 1520 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie