i już po miłości!
mogło być tak, a mogło siak,
lecz było tak jak było,
czas płynął jak to zawsze czas
i wchłonął tę tu miłość.
mogło być dane mniej lub więcej,
lecz było dane tyle
co Ty dla siebie, ja dla Ciebie,
kto komu nie wiem ile.
nie takie słowa, nie te gesty,
za dużo lub za mało,
to nie ten metal, nie to serce
i chyba nie to ciało.
nie te terminy, nie te chwile,
nie miejsca , nie osoby,
nie te poglądy i oglądy ,
metody i sposoby.
ani to w pięć i ani w dziewięć ,
za zimno i za wietrznie,
za mało tlenu, za ciężkie kule
rzucane gdzieś w powietrze
niech tak zostanie, bez tłumaczeń ,
chaosu nie do rymu,
niech moja scieżka biegnie dalej ,
a Twoja znów do Rzymu.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.