Już widzę...

...być może przepowniednia końca miłości...

Już widzę Twe plecy kiedy odchodzisz,
Me oczy zatopione we łzach
Idziesz- dumny...kamienny,
Ja-powoli umieram w tych letnich upałach.
Kroki Twoje niezachamowane...niezmienne,
Choć tak bym chciała byś zatrzymał się.
Wziął w ramiona...porwał,
I siebie...i mnie...
Do najdalszych zakątków....
na najgłębsze wody...
byś mówił, że kochasz
I był wyzwolony.
...ale scenariusz inny,
bo ja zagubiona,
a Ty zbyt wyniosły,
lecz to moja wola.

Z Tobą?
Już nie umiem rozmawiać,
nie umiem dopomóc,
nie umiem powiedzieć jak bardzo Cię kocham...
Dlatego tej smutnej nocy piszę i szlocham.

Brak mi ...
tamtych słonecznych dni,
Twoich rąk na ciele mym,
Naszego podniecenia,
Wspólnego uwielbienia,
....Pamiętnych słów...

Tyle razy zatrzymywałam Cię,
ale czy teraz umiałabym?
Muszę odejść do pudełka z pamiątkami,
Przyszedł koniec ze smutnymi wątkami.
Mimo cierpienia,
mimo łez,
Trzeba zabić wspólne marzenia,
Trzeba zabić niezapomniane chwile,
Trzeba iść do przodu i...tyle...
Lecz nie mogę,
Zniewalasz mnie...
Przytulę swą głowę do Ciebie
i zatracę się....przecież potrzebuję Cię.

Już widzę siebie w ramionach Twego przyjaciela, gdzie zrozpaczona będę szukać ukojenia,
Żebyś wiedział, że potrafię bez Ciebie żyć...
a Ty uwierzysz w tą kłamliwą nić...
Choć to nieprawdą jest
i na zawsze zostaniesz panem mych łez.

autor

ewelinkam

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2006-12-18 17:36:33

Ten wiersz przeczytano 1083 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie