Kamienie

To takie Księżycowe te kamienie!

I o kamieniach można ciepło pisać, oto przykład .

Wspaniałe wiersze piszesz, mają w sobie czar.

Piękny, wzruszający wiersz, zresztą-powtarzam się!
podobają mi się wszystkie-jak leci!!
Próbowałam policzyć kiedyś winogrona i...
ciągle się myliłam, do tej pory nie wiem ile ich na
kiściu! o jagodach już nie wspomnę!
Pisz! Bolesławie! ja Cię czytać będę!!

Pozdrawiam serdecznie, miłego dzionka życzę :))

Witaj...poruszasz serce umiesz poezją dotykać
duszę,tylko zrozumie to istota patrzącą i czująca to
co my wierszami oddajemy innym tak jak Ty,tu łączymy
się tym co jest w nas i będzie,od pokoleń nam
przekazywano,szanuj życie drugiego człowieka nie
osądzaj nie krzywdź,urodzeni by dawać to co potrafimy
rodzinne bliskim ,a czas wybija godziny Ty nie
marnujesz godnie szanujesz ,miło mi że piszesz w moich
komentarzach tyle słów serdecznych pokrzepia mnie
Twoja przyjaźń ,dziękuję za frezje słonecznym
promieniem niech zalśni dziś dzień. Danuta

ciepły wiersz:)

Świetny - jak zawsze. Cieplutko pozdrawiam + zostawiam

kamienie ładne, ale pomysł z winogronami najbardziej
mi się podoba :-)

piękny wiersz uwielbiam twoją poezję