W kamieniu
Zastygłe marzenie
- kamieniem.
Miłość odeszła.
Został dłuta rysunek
i rzeźbiarz,
który żałuje,
że i to czas zabierze.
Na jednej z ogrodowych ścieżek
będzie stać ona - posągiem.
Nieraz zmoknie.
Mróz i słońce pokruszą kamień
aż nic nie zostanie
z uczucia.
Legnie w gruzach,
zakwitnie maciejką...
Któregoś dnia przejdzie parkową alejką
- dziewczynka
i powie "Jaka ta pani śliczna"
i na nowo odżyje miłość,
jakby upływu czasu nie było.
autor
DoroteK
Dodano: 2011-08-02 07:53:43
Ten wiersz przeczytano 1223 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
witaj,wspomnienia o miłości tej prawdziwej zostają z
nami do końca.
Miłość można dawać wszędzie, nawet w kamieniu artysta
zamknie ją w posagu zakochanych - miłość zwycięży!.
Pozdrawiam serdecznie+++
krzemanko :-) masz rację :-) już poprawiłam :-)
lojko :-) od jakiegoś czasu jak wklejam wiersze, to
zamiast niektórych znaków interpunkcyjnych wskakują mi
(?) nie wiadomo dlaczego :-) szybciutko wtedy wchodzę
w edycję i ręcznie poprawiam i już jest dobrze :-)
dziękuję za spostrzegawczość :-)
dzień dobry wszystkim :-) i Tobie siabo kochana też
:-))))
Twoje wiersze DoroteK są jak prace artystyczne, w
galerii sztuki. Dzisiaj rzeżba, posąg.
Wzbudza bardzo subtelne uczucia, miłość zastygnięta w
kamieniu, niezwykle romantycznie.
Wyższa półka.
Pozdrawiam miło:)
zaklęta...w pomniku
nie narobi krzyku
- dał jej 'bilet wilczy'?
i teraz już milczy...;))))/żarcik
wiersz bardzo na tak;)))))M
Aby milosc powrocila potrzeba pieknych zapachow i
zachwyconych oczu dziewczyny.
Dzien dobry Dorotko kochana.+++
Zastygłe marzenia w kamieniu...melancholijny, bardzo
plastyczny obraz przemijania... z właściwym Tobie
Autorko wdziękiem oddany.
Czytam bez ostatniej zwrotki, tak... zostaję z tym
zapachem maciejki, najintensywniejszym o zmierzchu...
Pozdrawiam serdecznie:)
Piekne marzenia zastygle w kamieniu zycia.
Pozdrawiam cieplutko z daleka.
Tak w sztuce można zatrzymać czas.Nie wiem, czy nie
lepsze by było słowo "zastygłe", ale może się
mylę.Pozdro.
Dorotko Twój wiersz odkrywa karty historii, pomniki
przeszłości budzą zadumę i ciekawość. Ładnie to
ujęłaś. Pozdrawiam :)
A mnie smutniej się zrobiło:) Pozdrawiam( przed chwilą
widziałam tu mnóstwo znaków zapytania, już miałam o
nich wspomnieć, gdy nagle zniknęły DoroteK co ty
wyprawiasz, czarujesz, czy chcesz bym popadła w
obłęd:)