kara

...przepraszam...

usłysz mnie srebrny posłańcu...
usłysz nadziejo sensu dni
proszę usiądź i posłuchaj...oddaj tę chwilę mi.
choć słów znam wiele teraz mi ich brak..."szansa" to zbyt cenne słowo-losu już nie odwróci.
za późno obudziły się oczy...nic już czasu nie zawróci.
nie przeproszę...za późno odnalazłam to cenne słowo.
choć naprawdę żałuję , że zraniłam , zawiodłam , pogardziłam...nie umiem płakać , więc nie zobaczysz łez.
wiem , że gdzieś daleko wybrałeś już mogiłę...więc prowadź , nie zwlekaj...niech poznam karę...spoczywając pod szarym marmurem na stromej skale...

autor

pesymistyczna

Napisany: 2007-01-31 Dodano: 2007-01-31 09:57:46

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie