Karmie swoja tesknote
probuje pisac wiersz
pioro stawia opor slowom
maluje na kartce
kropki kreski zygzaki
smutne
bananowe twarze
wezbrane mysli odplywaja z fala
gubia sie w grzbietach
rozkapryszonej
w swoich dzwiekach zatoki
a przeciez swieci slonce
czego mi brakuje
promienie tkliwie i
niezwykla pieszczota
obejmuja
owoc pomaranczy
dotykam jej
jak
zakazanego owocu
delikatnosc aksamitu skory kusi zapachem
pobudza kubki smakowe
apetyt wzrasta zachlannym dreszczem
oczy zamykam wyobraznia
jestes blisko kochany
smaki nasze pecznieja
mieszaja sie w slodyczy pomaranczy
karmie swoja tesknote
Komentarze (33)
Bardzo ładny wiersz..nie smuć się ...
Czasem tak jest, że chce się napisać wiersz by
wyrzucić z siebie uczucia ale jakoś nie wychodzi.
Tobie jednak wyszło to bardzo dobrze.
w ciekawy stylu opisała smak pomarańczy i wzmagania
myśli...
Ładny , pomarańczowy wiersz. Pozdrawiam
no i napisany w kapitalnie kapitalnym klimacie wiersz!
naprawdę duży plus! pozdrawiam gorąco i proszę o
jeszcze!
bez tęsknoty jak bez miłości nie możemy żyć, to jeden
z darów który jest nam dany, urokliwy lecz pełen
tęsknoty wiersz, oczywiście PLUSIKI+++
Tęsknota odbiera nam siły czekaniem, na to co zbyt
długo do nas nie przychodzi. Karmimy ją wyobrażnią,
wspomnieniami o wczoraj. Piękna, liryczna w formie
impresja, zatrzymująca uwagę nad ludzką samotnością,
pragnieniem bliskości (z ukochaną osobą).
Zapach i smak pomarańczy... miłości. Pięknie
napisane:)
Piękny wiersz, poezja niezwykła, wyrażasz uczucia
złożone w pięknych słowach. I smak, i zapach, pieknie
tęsknisz...
zapachniało mi pomarańczą i miłością ładny wiersz
znów chyle czoła przed Twą poezją (ja bez rymów nie
potrafie..)
Namiętnie, zmysłowo, erotycznie. Ciepło, jasno,
pachnąco. Bardzo mi się podoba.
Nad pustką kartką szukamy natchnienia, nic nie
przychodzi do głowy, ale w takiej zadumie wracają
wspomnienia fantazji miłosnych i przypływ tęsknoty.
Przesycony nostalgią wiersz, którego smutek osładza
sok z pomarańczy.pozdrawiam
prawo rozskosz dla podniebienia na pàpierze
westchnienia:)