Kartka znad morza
I znów Bałtyku szum stargane nerwy koi
Ten sam wysoki brzeg ta sama wieś
Tupadły
Wśród samotnych dusz myśl się stroi
Wywołuje z mgieł obraz już dawno zbladły
Tyle przyjaznych lic serce co dla mnie
biło
Wesoły wszędzie gwar humor złoty błyska
Dziś z tego prawie nic choć wszystko jest
jak było
Ten sam słoneczny żar ta sama fala pryska
Chłonę więc morski wiew i piękno
obojętne
Na szary ludzki tłum co z biegiem lat się
zmienia
Jak stado śmigłych mew jak uczuć gry
namiętne
Po których tylko żal zostaje i wspomnienia
autor
BaMal
Dodano: 2015-11-16 20:04:02
Ten wiersz przeczytano 1890 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (67)
Ladnie:)
Pozdrawiam:)
Zosiak dziękuję za komentarz pod moim wierszem
Ładnie, Basiu. Moje klimaty :)
Madison, zefir, Ola dziękuję za komentarz pod moim
wierszem
Musiało być bardzo miło, skoro dzisiaj jest tak ładnie
wspominasz
Pozdrawiam Basiu
ladnie rytmicznie pozdrawiam
Pamiętam te Tupadły. Rymy niezbyt wyszukane, ale
wiersz ładny, rytmiczny.