Kiedy przyjdzie lato

Kiedy przyjdzie lato
znajdziesz mnie nareszcie
choć dzięki agregatom
będzie chłodno w mieście,
zwłaszcza w przestrzeniach
biurowych,
gdzie możliwości nie ma
otworzenia okien.

Uderzę ci do głowy,
zakocham się w tobie.
Spojrzymy na siebie
nad biurek blatami
i będzie jak w niebie
wyłożonym prospektami
wycieczek,
na które nie pojedziesz
i ja nie wyruszę.

Wiadomo - urlop jest luksusem
dla nielicznych.

Ale to będzie lato,
czas idyllicznych
miłości wśród zieleni.

Wreszcie karty odbijemy,
wymykając się
elektronowemu pastuchowi.

Nim nastanie dzień
i znów z nas zrobi
wzorowych pracowników,
zabierzesz mnie po cichu
za miasto.
Opleciesz ciasno
ramion obręczą.
Będziemy słuchać jak brzęczą
owady.
Szukać tej jednej gwiazdy,
którą nazwiemy naszym imieniem
i wdychać łąkowe tchnienie
parującej ziemi.

Będzie takie lato, tylko nie wiem kiedy.

autor

DoroteK

Napisany: 2010-07-16 Dodano: 2012-05-10 07:33:21

Ten wiersz przeczytano 1571 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie