Kiedy słowo wierszem się stało

Oceanu szum i deszczu odgłos,
Jak zniewolić dusze mogą?
Triumf nad głosem i nasz los,
Nie poddadzą się mym słową...

Nawet gdy oczy są oceanem,
A deszcz łzą na mej twarzy,
Do miłości wciąż wracałem,
W nadziei iż coś się wydarzy...

A jedno moje krótkie słowo,
Wierszem się nagle stało,
I rozpromieniło się kolorowo,
I mnie samego w podróż zabrało...

I wśród wiersza jestem słowem,
Wspierany księgami poezji,
Tu słów których nie dotknąłem,
Bo lękam się białej finezji...

I lękam się straconej miłości,
Bo strach przed samotnością,
Często w mej duszy gości,
I staje się moją jednością...

autor

Szefol

Napisany: 2005-06-01 Dodano: 2005-06-06 18:52:47

Ten wiersz przeczytano 353 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie