Kiedyś...

Oj, oj, rozmarzyłam się

Kiedyś były buciki
Sukieneczki i wstążeczki
Kropki, paski, prążki, stożki
Diecinny świat

Kiedyś władczy świata umysł
Udawał dorosłą Dorotę
Malował jak dorosła osoba
Brał stare torebki mamy
I chodził w zawiele a dużych butach na obcasie

Kiedyś lalki barbie i sztuczne żelazko
Plastykowe kubeczki i dzbanek
Raz udało mi się wypić całe mleko
Dziecięcą wyobraźnię zalać białym płynem

Kiedyś babcie ubierały
Szyły ubranka dla lalek
Kupowały zabawki Robiły czapeczki na drutach

Teraz?
Nie... nie pytajcie
Z małej panienki wyrosła uczennica 6 klasy
Kochająca konie
Równe wiekiem miłości pierwszej klasy
Po zauroczenia 11-nastki


Były chwile radosne
Były i smutne
Czasem porażki
I sukcesy

Każdy był kiedyś
Małym bobaskiem
W pieluchach
W przedszkolu

Przeżywał miłości
Zauroczenia
Każdy?
Nie...

Mam nadieję że rozumiecie sens wiersza

autor

Black_Perl

Napisany: 2005-11-16 Dodano: 2005-11-16 21:54:01

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie