kiedyś

Kiedyś moje oczy ciągle się śmiały
do wszystkiego i wszystkich radowały
paradoksalnie życie zabiło promień
który kiedyś miał jaskrawy odcień

Kiedyś moje oczy się śmiały
dziś czekać muszą
aż wyschną nocne łzy
aż wyschną te ranne i codzienne

Miłość stała się jednocześnie
udręką i rękojmią
by serce nie umarło
a w letargu żyć mogło

Już długo nie powiem
tego pięknego słowa
dopóki Ty rycerz jedyny
nie wydobędziesz go ze mnie

Poczekam cierpliwie
z długą tkliwą rozpaczą
gdy tylko zechcesz
przyjmę Cię w moje ramiona…

autor

meloandra

Dodano: 2007-04-21 23:23:44

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie