Kiedyś zostanę sama...

Kiedyś zostanę sama, całkiem sama tak jak palec
Kiedyś zostanę sama, wiem to doskonale
Będę wtedy się czuła tak jakbym była w grobie
I robiła dalej wszystko przeciw sobie...

Żyłam po swojemu, żyłam tak jak chciałam
Po kolei wszystkich z swej listy skreślałam
Znajomych traciłam, tym się nie obchodziłam
Szłam dalej przed siebie, czułam się jak w niebie
Ludźmi rządziłam i tym się obnosiłam
Miano królowej ludzi tak bardzo mnie łudzi
Nie spadła mi korona lecz nagle się potknęłam
Ludzie mną gardzili, zrozumiałam że przegięłam
Przegięłam maksymalnie, zmarnowałam się totalnie
Swoje życie, swój los rzuciłam na stos

Teraz sama od nowa sobie radzę
To nie jest łatwe jak praca przy kontuarze
To praca gorsza niż w kamieniołomach
Wygrzebać się z grona ludzkiego złomu
Wyjść na prostą, lubić ludzi, pokochać człowieka
Trzeba szybko się nauczyć, czas wciąż nam ucieka
Miłość za pieniądze - pojęcia tego nie znam
Mój słownik ubogi, ja pełna trwogi
Staram się jak umiem lecz wciąż nic z świata nie rozumiem....

autor

One single tear

Napisany: 2002-07-25 Dodano: 2005-09-24 14:18:52

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie